Κυριακή, Μαΐου 27, 2007

Πόρτες και παράθυρα

Δεν μπόρεσα ακόμα να διακρίνω

Τι δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση

Μια καλή ζαριά

στον ταβλαδόρο για να κλείσει τις πόρτες

ή ένας πετυχημένος στίχος

στον ποιητή για να ανοίξει ένα παράθυρο

στον ουρανό



Όμως ναι, είμαι βέβαιος,

για να είναι η ευχαρίστηση σωστή

πρέπει η ζαριά να κλείνει πόρτες

και ο στίχος να ανοίγει ένα παράθυρο

15 σχόλια:

chalex είπε...

Αυτή πρέπει να είναι η ευχαρίστηση, αγαπητέ! Εκείνο που με προβληματίζει είναι η απόσταση της μιας από την άλλη επιδεξιότητα κι ο βιωμένος καημός των παικτών.
Να είσαι πάντα καλά!

kyriaz είπε...

"Ρίξε μια ζαριά καλή
και για μένα βρε ζωή"...
Πολύ καλό Τάσο....Πολύ Καλό!

MARIA ANDREADELLI είπε...

Μοιάζει άραγε ένας ποιητής με ταβλαδόρο;

Καλό σας βράδυ.

Mh Xeirotera είπε...

Efxome polla dora ke sta dyo pedia.

O poihths os tavladoros... ma nai...! Alla pion exei apenanti tu, ke pios tha kerdisei th partida?

O anagnosths isos.

Orelia είπε...

!!!!!

στο θαυμασμο του kyriaz, προσθεσε και τον δικο μου.. :))

καλη σου ημερα, Τασο!

kelly alamanou είπε...

Ax..Πόσο αγάπησα τους στίχους που ανοίγουν παράθυρα,αυτούς που ριχνουν φως στης ψυχής τις ρωγμές...............
Καλημέρα σου ποιητή.............

just me είπε...

Ο ποιητής γυρεύει υποσυνείδητα άλλοθι για να ευχαριστηθεί μια καλή παρτίδα τάβλι, να υποθέσω;

(Όμως ο πατέρας μιας φίλης _ο καλύτερος ταβλαδόρος που ξέρω στο περιβάλλον μου_είπε κάποτε, ύστερα από ένα παιχνίδι με έναν αντάξιό του συμπαίχτη: "Πολύ το 'φχαριστήθηκα, ήταν μια παρτίδα-ποίημα!")

Να είσαι καλά!

Καπετάνισσα είπε...

Κι οι δυό, να μην κοιτάζουν τη ζωή μέσα από χαραμάδες, λέω...

Κι ας γεύονται τη χαρά της ζωής κατά πως -πολύ εύστοχα- λες.
Μ' ορθάνοιχτα τα πορτοπαράθυρα της ψυχής τους!

ioeu είπε...

Τάσο, τα σήκωσες όλα!!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εκ διαμέτρου αντίθετα ενδιαφέροντα και ικανότητες, όμως κοινή η ικανοποίηση.
Του ενός καλύπτονται πνευματικές του ανηυχίες. Του άλλου ο ..."στείρος χρόνος"

Γλαρένιες αγκαλιές

Desposini Savio είπε...

εμένα μου ανοίγεις το παράθυρο. έξω έχει θέα

Weaver είπε...

Τι κρίμα που δεν παίζει ζάρια ο Θεός! (όπως απεφάνθη ο Einstein)

Aντώνης είπε...

Παιδίον παίζον κι ο ποιητής και πεσσοί του οι λέξεις...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Πολύ όμορφο, Τάσο! Παραλληλισμοί αντιθέσεων, που τρέχουν με ανάποδη φορά, κυκλικά πάντα, ώστε να καταλήξουν στην ίδια έκβαση!

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Ας’ τα παράθυρ’ ανοιχτά.
Μέσα κανείς δε θα ’δει.
Ο σκύλος έξω ας αλυχτά
μέσα τ' αηδόνι ας άδει.

Έξω σκοτάδια είναι πηχτά
κι εδώ το φως πλαντάζει'
μ’ ας’ τα παράθυρ’ ανοιχτά
κανείς δε μας κοιτάζει.

Οι άνθρωπ’ είναι βιαστικοί
και δεν τους μένει ώρα
ν’ αργοπορούν εδώ κι εκεί
με φώτα χρονοβόρα.

Άνοιξε διάπλατα λοιπόν.
Το σαρκοβόρο σμάρι
έξω ας βοά μαύρων γυπών'
ας λάμνουν μέσα γλάροι'

έργα έχουν άλλα, σοβαρά
οι άνθρωποι να πράξουν-
’σύχασε' ούτε μια φορά
εδώ δε θα κοιτάξουν.

Στο τέλος κάποιος κι αν δειλά
το βλέμμα εδώ γυρίσει
κι ό,τι να δει, ξέρεις καλά
πως δε θα εννοήσει.

---
Γιώργης Χολιαστός