Δευτέρα, Ιανουαρίου 14, 2008

Τα ημιτελή


Η μνήμη πάλι σ΄ έφερε
γυμνή και αλαβάστρινη
να συμπληρώσεις την εικόνα
το πράσινο του λόφου
το τυρκουάζ της θάλασσας
Βγαίνεις από τα κύματα
κι έρχεσαι προς το μέρος μου
Στάζουν στα άσπρα βότσαλα
στάλες θαλασσινό νερό
Σκουπίζω τα μαλλιά σου
και πιάνω τα πινέλα
Τώρα θα τελειώσουμε
τον πίνακα π΄ αρχίσαμε
τριάντα χρόνια πριν
Δώσε μου την απόχρωση
της σάρκας της αφής της ηδονής
Θόλωσε το τοπίο
πάλι στη μέση μείναμε
Όλα μένουν ημιτελή
σαν τούτο εδώ το ποίημα