Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ



Με προβληματίζει η δυνατότητα να γράψει κανείς μοντέρνους στίχους ακολουθώντας την παραδοσιακή μορφή με μέτρο και ρίμα
Μια τέτοια προσπάθεια είναι το παρακάτω σονέτο

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ


Φόρος αγάπης στο παλιό σονέτο
και στου μικρού μας μυστικού το βάθος
το ρίγος των γυμνών κορμιών το πάθος
μαζί μου σιγανά τραγούδησε το

Με κόκκινο γαρίφαλο στο πέτο
κυκλοφορώ μες στο υπόγειο τρένο
μόνος μέσα στο πλήθος και προσμένω
Στραβά φοράει ο σταθμάρχης το κασκέτο

Φθινόπωρο, τα φρούτα ωριμάζουν
Στη λίμνη οι βάτραχοι κοάζουν
Κυλάει το ποτάμι τα νερά του

Ήρεμο μούχρωμα τούτο το δείλι
Έλα σιμά να σμίξουμε τα χείλη
στην ανηφόρα του αργού θανάτου

Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006

ΤΟ ΛΑΘΟΣ


Ένα ποίημα, από τα παλιά και μια φωτογραφία, έτσι για ποικιλία.
Τα κρινάκια είναι μακροφωτογραφία, με μικρή ηλεκτρονική επεξεργασία. Το φυσικό τους μέγεθος είναι μισό εκατοστό περίπου.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Χαϊδεύουν, με την τρυφερή τους πνοή
τη ψυχή
κάποιες λέξεις που περιέχουν χι
και τότε μ' επισκέπτεται η Μάχη
ανεκπλήρωτος έρωτας από το παρελθόν
Δήλωνε αναρχική κι επαναστάτρια
κι αφουγκραζόταν το κελάηδισμα των πουλιών
στο εξοχικό καφενεδάκι την άνοιξη
Φορούσε ένα φαρδύ παλτό
για να κρύψει την τρυφεράδα της
και τα φτερά που φύτρωναν στους ώμους της
τα τσακισμένα της φτερά
Θυμάσαι Μάχη τις μάχες που σχεδιάζαμε;
Καμιά ηρωική δεν δώσαμε
ούτε νικήσαμε ούτε νικηθήκαμε
Σκιαμαχώντας μ΄ ανεμόμυλους
κύλησε η ζωή μας

Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006

ΧΑΙ-ΚΟΥ

Τα χάικου είναι, ιαπωνικής προέλευσης, επιγράμματα με αυστηρή δομή τριών στίχων . Ο πρώτος στίχος έχει πέντε συλλαβές, ο δεύτερος επτά και ο τρίτος πέντε.
Σε αυτές τις 17 συλλαβές συμπυκνώνεται ένα πλήρες νόημα.
Μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό το είδος.





ΕΠΤΑ (κι ο τίτλος ) ΧΑΪ - ΚΟΥ

Αυτοί οι στίχοι
Θέλουν να φανερώσουν
Κρυφή αγάπη

I
Αναζητούσα
Κήπους παραδεισένιους
Τότε σε βρήκα
II
Η ευγένεια
Γέμισε τη ψυχή μου
Με τρυφεράδα

III
Θεία γαλήνη
Απλώθηκε στην πλάση
Μ΄ ένα σου χάδι

IV
Με το φιλί σου
Έκανες το κορμί μου
Ν΄ αναριγήσει

V
Να μη δειλιάσεις
Και θα συναντηθούμε
Ψηλά στ΄ αστέρια


VI
Πριν ωριμάσει
Κόβω της γνώσης μήλο
Και το δαγκώνω

VII
Στην παραλία
Καθώς ο ήλιος δύει
Συ ανατέλλεις