ΠΕΡΟΥΛΙΑ
Ήσυχο το ακρογιάλι
Άσπρα βότσαλα βρεγμένα
Έχεις τα μαλλιά λυμένα
και μια χτένα στο κεφάλι
Με τη θύμηση σου πάλι
ξαναζώ τα περασμένα
και σε σφίγγω παθιασμένα
στη θερμή μου την αγκάλη
Έχει ο ήλιος σταματήσει
Μια στιγμή ονειρεμένη
λίγο πριν ο ήλιος δύσει
Κόκκινη κλωστή δεμένη
Σε ωραία παραμύθια
κρύβω την πικρή αλήθεια
Στην παραλία Περούλια των Κόμπων Μεσσηνίας
Ιανουάριος 2011