Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007

Η βεράντα του Αυγούστου


ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ
ΜΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗΣ ΒΕΡΑΝΤΑΣ


Ι
Ο,ΤΙ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

Δασύφυλλος βασιλικός στολίζει τη βεράντα μου
Ποτίζω κι αναδεύω τον
Η ευωδιά του μνήμες ζωντανεύει
Κόβω έναν κλώνο και τον βάζω
Ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου μου


ΙΙ
ΓΑΛΗΝΗ

Πλούσια η βεράντα
Ντυμένη με τα ασημένια
ελάσματα του φεγγαριού
Σκέψεις επιθυμίες αναπολήσεις
Έχει βαθιές ρίζες η τρυφερότητα
Ροδάμισε
Και οι καρποί της γλυκείς


ΥΓ. Φεύγω αύριο για την, ως άνω, βεράντα

Από Δευτέρα πάλι, με το καλό, τα ξαναλέμε


Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007

πέντε πράγματα για μένα

Η πρόσκληση για συμμετοχή στο γνωστό παιχνίδι του 5 ήρθε από την orelia και από την natalia και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ

* Γεννήθηκα στο χωριό Κόμποι του Δήμου Κορώνης του νομού Μεσσηνίας.
Οι συνέπειες του εμφυλίου σημάδεψαν τα παιδικά μου χρόνια.
Να, η πρωτιά μου, είμαι σε ηλικία, ο μεγαλύτερος της παρέας. Με περνά αρκετά ο Νίκος Δήμου, αλλά αυτός είναι διάσημος, δεν τον συγκαταλέγω στην παρέα.

* Στα μέσα της τρίτης δημοτικού μετοικίσαμε στην Αθήνα. Στις συνοικίες της Αθήνας εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλά οικόπεδα, τα κάναμε γήπεδα και παίζαμε ποδόσφαιρο. Το έχω χορτάσει..

* Η αίγλη των θετικών επιστημών, μιλάω για την δεκαετία του εξήντα, με ώθησε να σπουδάσω Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στα φοιτητικά μου χρόνια, γνώρισα τον μεγάλο έρωτα, παντρευτήκαμε και έχομε δυο μεγάλα, τώρα πια, παιδιά.

* Σε ώριμη ηλικία , μου ήρθε μια έμπνευση, μουτζούρωσα κάποιο χαρτί και το έδειξα σε μια συνάδελφο, φιλόλογο. Είχε την ευγένεια να μου πει πως ήταν ωραίοι στίχοι – στην πραγματικότητα ήταν ασήμαντο και αδέξιο πρωτόλειο-
Από τότε ασχολήθηκα με την ποίηση, διάβασα τους νεοέλληνες ποιητές και πολλές μελέτες γύρω από την ποίηση.
Σήμερα κατατάσσω τον εαυτό μου στους επαρκείς αναγνώστες της ποίησης.

* Στα σχολεία που δίδαξα, στο περιθώριο της Φυσικής, βοήθησα τους μαθητές μου να οργανώσουν πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Είχαν ιδιαίτερη επιτυχία η θεατρική παράσταση «οι προστάτες» του Μήτσου Ευθυμιάδη στο 2Ο Λύκειο Νέας Ιωνίας, Τα μονόπρακτα του Γ. Σκούρτη και οι ποιητικές βραδιές, με ποιήματα και τραγούδια, αφιερωμένες στο Ν. Καββαδία, το Ν. Γκάτσο, το Μ. .Γκανά. στο 3ο Λύκειο του Ηρακλείου Αττικής. Εδώ δίδαξα δέκα χρόνια.
Θυμάμαι πολλούς μαθητές που συμμετείχαν με ενθουσιασμό.
Ενδεικτικά: Ο Ηλίας, που σπούδασε φυσικός, Η Ελένη , ο Τάκης η Κική, η Δέσποινα, ο Κυριάκος
Και από το Ν. Ηράκλειο: ο Κυριάκος, ταλέντο στην κιθάρα, γιατρός σήμερα, -λες να παίρνει την κιθάρα του στις εφημερίες; -Η Μαρία, ταλέντο στο τραγούδι, την συνόδευε με την κιθάρα του ο αδερφός της ο Άρης, η Γιούλα και οι αδερφές της στη συνέχεια, ο Σταύρος, ο Παναγιώτης, η Βίκυ
Πολύ θα ήθελα, αυτές οι αναμνήσεις, να φτάσουν σε αυτά τα παιδιά και να προσθέσουν τις δικές τους αναμνήσεις .

Και τώρα η σκυτάλη στους:

Ioeu

Mhxerotera

Pirgaris

Jo-Anna

Chalex

Προσπάθησα να διαλέξω φίλους, που δεν έχουν λάβει άλλες προσκλήσεις.
Εάν αυτοί που προσκλήθηκαν, δεν επιθυμούν την συμμετοχή τους στο παιχνίδι, κανένα πρόβλημα, ούτε θα τους αντικαταστήσω.
Άλλωστε, οι προσκλήσεις αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, ο αριθμός των blogs στα ελληνικά είναι περιορισμένος και η ανεστραμμένη πυραμίδα, μετά από κάποιους γύρους του παιχνιδιού, θα καταρρεύσει.

Γεια σας

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007

Τα Περούλια

Δυο βδομάδες πριν, εκεί που προσπαθούσα να βρω τους κατάλληλους στίχους για να τους ανεβάσω στο blog μου , ξαφνικά, μαύρισε η οθόνη του υπολογιστή μου.
Οι προσπάθειες μου να ξαναλειτουργήσει έμειναν ατελέσφορες .
Προέκυψαν και κάτι χρονοβόρα τρεχάματα και κύλησαν δυο, περίπου, εβδομάδες για να μπορέσω πάλι να σερφάρω στο Internet.
Τα γράφω όλα αυτά για να καταλήξω στη συγκίνηση που ένοιωσα διαβάζοντας τα τελευταία σχόλια στο blog μου.
Ήταν γεμάτα ενδιαφέρον και ανησυχία για μένα.
Όταν διαβάζεις:
ολα ενταξει συναδελφε;
ε;
καλημερα!


Ή
η ευχή είναι καλησπέρα, να είσαι καλά!

Είσαι;


Μπορείς να μη συγκινηθείς;
Ε, λοιπόν είμαι καλά, σας ευχαριστώ πολύ
Και σας θυμίζω πως η πρόσκληση για καφέ στη βεράντα με θέα το Μεσσηνιακό κόλπο και τον Ταύγετο ισχύει , έστω και αν αργεί το καλοκαίρι.
Άλλη έκπληξη, πως τόσο πολλοί γνώριζαν τη μικρή Κορώνη – και ο Γιάννης το ουζάδικο του Καγκελάριου –

Τελικά το πιο ενδιαφέρον με τα blogs είναι αυτή η δυνατότητα επικοινωνίας

Και μια φωτογραφία από τα Περούλια - την παραλία που κολυμπάμε το καλοκαίρι –