Πόρτες και παράθυρα
Δεν μπόρεσα ακόμα να διακρίνω
Τι δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση
Μια καλή ζαριά
στον ταβλαδόρο για να κλείσει τις πόρτες
ή ένας πετυχημένος στίχος
στον ποιητή για να ανοίξει ένα παράθυρο
στον ουρανό
Όμως ναι, είμαι βέβαιος,
για να είναι η ευχαρίστηση σωστή
πρέπει η ζαριά να κλείνει πόρτες
και ο στίχος να ανοίγει ένα παράθυρο
15 σχόλια:
Αυτή πρέπει να είναι η ευχαρίστηση, αγαπητέ! Εκείνο που με προβληματίζει είναι η απόσταση της μιας από την άλλη επιδεξιότητα κι ο βιωμένος καημός των παικτών.
Να είσαι πάντα καλά!
"Ρίξε μια ζαριά καλή
και για μένα βρε ζωή"...
Πολύ καλό Τάσο....Πολύ Καλό!
Μοιάζει άραγε ένας ποιητής με ταβλαδόρο;
Καλό σας βράδυ.
Efxome polla dora ke sta dyo pedia.
O poihths os tavladoros... ma nai...! Alla pion exei apenanti tu, ke pios tha kerdisei th partida?
O anagnosths isos.
!!!!!
στο θαυμασμο του kyriaz, προσθεσε και τον δικο μου.. :))
καλη σου ημερα, Τασο!
Ax..Πόσο αγάπησα τους στίχους που ανοίγουν παράθυρα,αυτούς που ριχνουν φως στης ψυχής τις ρωγμές...............
Καλημέρα σου ποιητή.............
Ο ποιητής γυρεύει υποσυνείδητα άλλοθι για να ευχαριστηθεί μια καλή παρτίδα τάβλι, να υποθέσω;
(Όμως ο πατέρας μιας φίλης _ο καλύτερος ταβλαδόρος που ξέρω στο περιβάλλον μου_είπε κάποτε, ύστερα από ένα παιχνίδι με έναν αντάξιό του συμπαίχτη: "Πολύ το 'φχαριστήθηκα, ήταν μια παρτίδα-ποίημα!")
Να είσαι καλά!
Κι οι δυό, να μην κοιτάζουν τη ζωή μέσα από χαραμάδες, λέω...
Κι ας γεύονται τη χαρά της ζωής κατά πως -πολύ εύστοχα- λες.
Μ' ορθάνοιχτα τα πορτοπαράθυρα της ψυχής τους!
Τάσο, τα σήκωσες όλα!!!
Εκ διαμέτρου αντίθετα ενδιαφέροντα και ικανότητες, όμως κοινή η ικανοποίηση.
Του ενός καλύπτονται πνευματικές του ανηυχίες. Του άλλου ο ..."στείρος χρόνος"
Γλαρένιες αγκαλιές
εμένα μου ανοίγεις το παράθυρο. έξω έχει θέα
Τι κρίμα που δεν παίζει ζάρια ο Θεός! (όπως απεφάνθη ο Einstein)
Παιδίον παίζον κι ο ποιητής και πεσσοί του οι λέξεις...
Πολύ όμορφο, Τάσο! Παραλληλισμοί αντιθέσεων, που τρέχουν με ανάποδη φορά, κυκλικά πάντα, ώστε να καταλήξουν στην ίδια έκβαση!
ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
Ας’ τα παράθυρ’ ανοιχτά.
Μέσα κανείς δε θα ’δει.
Ο σκύλος έξω ας αλυχτά
μέσα τ' αηδόνι ας άδει.
Έξω σκοτάδια είναι πηχτά
κι εδώ το φως πλαντάζει'
μ’ ας’ τα παράθυρ’ ανοιχτά
κανείς δε μας κοιτάζει.
Οι άνθρωπ’ είναι βιαστικοί
και δεν τους μένει ώρα
ν’ αργοπορούν εδώ κι εκεί
με φώτα χρονοβόρα.
Άνοιξε διάπλατα λοιπόν.
Το σαρκοβόρο σμάρι
έξω ας βοά μαύρων γυπών'
ας λάμνουν μέσα γλάροι'
έργα έχουν άλλα, σοβαρά
οι άνθρωποι να πράξουν-
’σύχασε' ούτε μια φορά
εδώ δε θα κοιτάξουν.
Στο τέλος κάποιος κι αν δειλά
το βλέμμα εδώ γυρίσει
κι ό,τι να δει, ξέρεις καλά
πως δε θα εννοήσει.
---
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου