Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007

Διάλογος

Διάλογος φανταστικός μεταξύ της Ο. και του Τ.

- Ο: Έλα να παίξουμε

- Τ: Ευχαρίστως.

Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω…

Όπως η σύντηξη του Υδρογόνου στον ήλιο, που δημιουργεί το Ήλιο, ελευθερώνει θερμότητα και φως και συντηρεί τη ζωή στη Γη, έτσι και το παιχνίδι αναζωογονεί κάθε κύτταρο του σώματος μου, με ξανανιώνει

- Ο: Οι αρχαίοι είχαν θεοποιήσει τον ήλιο

- Τ: Ναι, κι εγώ παραφράζω και αναφωνώ: Δόξα σε σένα ήλιε μου, που χαρίζεις στους ανθρώπους ευδοκία.

- Ο: Τα παιδία παίζει, λοιπόν…

- Τ: Αττική Δευτέρα σύνταξη. Ναι, τρελαίνομαι για παιχνίδι, στο φως του ήλιου ή στο φως των κεριών.

- Ο: Μην ενθουσιάζεσαι… για ένα απλό πνευματικό παιχνίδι μίλησα.

- Τ: Κρίμα… και είχε αρχίσει η φαντασία μου να οργιάζει… Δεν είμαι βέβαια ευσταλής νέος, αλλά διαθέτω πολλά ψυχικά αποθέματα.

- Ο: Πρότεινε πέντε λέξεις

- Τ: καημός, ψυχές, λησμονιά, βρύση, ασφοδίλι

- Ο: Δηλαδή, αν σου ζητούσα πενήντα, θα απήγγειλες όλη τη ΛΗΘΗ του Λορέντζου Μαβίλη;

- Τ: Ε! Κάπου έπρεπε να στηριχτώ…

- Ο: Πρότεινε τώρα και πέντε φίλους να πάρουν τη σκυτάλη

- Τ: Α! πα πα … Εμένα με κούρασε η προσπάθεια… Το αφήνω και αν κάποιος επισκέπτης θελήσει να συνεχίσει θα είναι καλοδεχούμενος.

- Ο: Τελειώσαμε . Καληνύχτα

- Τ: Όχι , πρέπει να υπενθυμίσω πως υποκινητής για να γραφεί ο παραπάνω φανταστικός διάλογος υπήρξε η Orelia και την ευχαριστώ πολύ. ( Φυσικά τα λόγια της Ο. είναι δικά μου )

Καληνύχτα

9 σχόλια:

marilia είπε...

χεχεχε! Όμορφα! :)

Καλησπέρα!

pythia είπε...

απολαυστικό!

Orelia είπε...

τολμω να παρατηρησω πως.. οι ιστοριες της Ο πολλα εχουν να ζηλεψουν... :ΡΡ :))

μεταφορικα ή κυριολεκτικα, ομορφα τα καταφερατε συναδελφε να συνθεσετε τις λεξεις..!

αχ εσεις της φυσης τα παιδια και του Μαβιλη,
να κατεβουμε στις πλατιες τα στενα
με το μολυβι
ν' αφησουμε ιχνη της ψυχης με τα γκραφίτι!

να ποτισει η βρυση λησμονια τον χαρο και να φυγει
να μεινουν μοναχοι οι καημοι της ωριμοτητας μας φιλοι...

περασα κυριε;;; :)))

πολυ αυστηρη φανταστηκατε την Ο!
πολυ..! :)))

just me είπε...

Αν δεν το είχα παίξει το παιχνίδι, με τις λέξεις που μου είχαν παραδοθεί, θα 'παιρνα τη σκυτάλη από σένα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσω το ασφοδίλι, ή πιο καλά στο αρσενικό: ασφόδελος". Ως λέξη και ως εικόνα με μαγεύει, από παιδί.

Καλό σου απόγευμα.

Despoths είπε...

Η συντέλεια του κόσμου είναι κοντά! Μετανοήστε ! …Βασκανίες , εξομολογήσεις ,πάθη στο blog που θα σας ανοίξει τα μάτια .

ellinida είπε...

Θαυμάσια:))

Natalia είπε...

Έσερνε χρόνια τον καημό
για επτά ψυχές χαμένες
στην ξενιτειά...
μα λησμονιά δεν έβρισκε

Μονάχα η βρύση που δάκρυα έσταζε
πότιζε πού και πού
ένα λευκό ασφοδίλι...

Ευχαριστώ Τάσο

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Marilia: και pythia: Καλησπέρα και σας ευχαριστώ.
Orelia;
Και εγώ παιδί του Μαβίλη
Σε ακολουθώ
Και αφήνω στο διαδύκτιο
Τα ίχνη της ψυχής μου
Και τους καημούς της ωριμότητας
Και βέβαια πέρασες και με καλό βαθμό ( Αν και δεν έχεις πια ανάγκη να δίνεις εξετάσεις. Έχεις καθιερωθεί. )
Δεν σε φαντάστηκα πολύ αυστηρή.
Τρυφερότητα και αυστηρότητα δεν συμβαδίζουν…
Έτσι προέκυψε ο ρόλος…
Την καλησπέρα μου.
Just me: Θα ήταν καλοδεχούμενη η προσφορά σου.
Δοκίμασε…
Δεν έχεις τίποτα να χάσεις…
Despoths: Την ευλογία σου Δέσποτα…
Ellinida: Όχι και υπερβολές…
Καλησπέρα και ευχαριστώ.
Natalia: Πολύ ευχάριστη έκπληξη η συμμετοχή σου με τις πέντε λέξεις που πρότεινα και το αποτέλεσμα καταπληκτικό.
Εγώ σε ευχαριστώ.

Mh Xeirotera είπε...

M' arese poly o tropos pu epelekses gia na symmetasxeis se auto to pexnidi... ke o dialogos... ektaktos.

Kalo apogeuma!