Διάλογος

Διάλογος φανταστικός μεταξύ της Ο. και του Τ.

- Ο: Έλα να παίξουμε

- Τ: Ευχαρίστως.

Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω…

Όπως η σύντηξη του Υδρογόνου στον ήλιο, που δημιουργεί το Ήλιο, ελευθερώνει θερμότητα και φως και συντηρεί τη ζωή στη Γη, έτσι και το παιχνίδι αναζωογονεί κάθε κύτταρο του σώματος μου, με ξανανιώνει

- Ο: Οι αρχαίοι είχαν θεοποιήσει τον ήλιο

- Τ: Ναι, κι εγώ παραφράζω και αναφωνώ: Δόξα σε σένα ήλιε μου, που χαρίζεις στους ανθρώπους ευδοκία.

- Ο: Τα παιδία παίζει, λοιπόν…

- Τ: Αττική Δευτέρα σύνταξη. Ναι, τρελαίνομαι για παιχνίδι, στο φως του ήλιου ή στο φως των κεριών.

- Ο: Μην ενθουσιάζεσαι… για ένα απλό πνευματικό παιχνίδι μίλησα.

- Τ: Κρίμα… και είχε αρχίσει η φαντασία μου να οργιάζει… Δεν είμαι βέβαια ευσταλής νέος, αλλά διαθέτω πολλά ψυχικά αποθέματα.

- Ο: Πρότεινε πέντε λέξεις

- Τ: καημός, ψυχές, λησμονιά, βρύση, ασφοδίλι

- Ο: Δηλαδή, αν σου ζητούσα πενήντα, θα απήγγειλες όλη τη ΛΗΘΗ του Λορέντζου Μαβίλη;

- Τ: Ε! Κάπου έπρεπε να στηριχτώ…

- Ο: Πρότεινε τώρα και πέντε φίλους να πάρουν τη σκυτάλη

- Τ: Α! πα πα … Εμένα με κούρασε η προσπάθεια… Το αφήνω και αν κάποιος επισκέπτης θελήσει να συνεχίσει θα είναι καλοδεχούμενος.

- Ο: Τελειώσαμε . Καληνύχτα

- Τ: Όχι , πρέπει να υπενθυμίσω πως υποκινητής για να γραφεί ο παραπάνω φανταστικός διάλογος υπήρξε η Orelia και την ευχαριστώ πολύ. ( Φυσικά τα λόγια της Ο. είναι δικά μου )

Καληνύχτα