ΜΟΝΟΦΥΛΛΑ: το χάδι

Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007

το χάδι

Αγγέλου τα ακροδάχτυλα με άγγιξαν

Σε γαλανούς αιθέρες αναλήφτηκα

Στα βάθη των ωκεανών κολύμπησα

Άδραξα τη στιγμή

Στη διάρκεια την απόθεσα

18 σχόλια:

Natalia είπε...: Σε πέντε στίχους...μπορεί να περάσει ολόκληρη η ζωή μας!
Πολύ όμορφο Τάσο
Καλημέρα; Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007
pythia είπε...: Πάντα τέτοια!
Θα πω και χαμόγελο φιλί θα αφήσω να τρέξει κατά πάνω σου...

Ωραία καλόπιασες τη μέρα μου!; Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007
Ιωαννα είπε...: εξοχο ....

Τι φερνουν οι ανοιχτες βεραντες της καρδιας μας .

Ιωαννα; Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007
kyriaz είπε...: Δίνεις στην αστραπή διάρκεια,όπως έλεγε ο ποιητής...; Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007
annamaria είπε...: Υμνος στον αγγελο σου.....
Υμνος στον ερωτα........
Υμνος σε ολους οσους μας δινουν φτερα και μας ταξιδευουν!!; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
Mh Xeirotera είπε...: Poly omorfo, exei kati to tilegrafiko pu mu arese para poly, mu thimise entona ena dhmotiko tragudi, oxi sth thematologia, alla sto rythmo ths anagnoshs :)

Kalhmera!; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
Paranoia είπε...: Καλό μεσημέρι
όμορφο
ζωής απόσταγμα μοιάζει...; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
chalex είπε...: Εκπληκτικό που "άδραξες τη στιγμή" και την φυλάκισες στην τέχνη!; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
ioeu είπε...: θαύμασα πώς οι Αόριστοι πήγαν και κάθισαν πάνω στη διάρκεια...

τα σέβη μου; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...: Natalia: Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Pythia: Ανταποδίδω χαμόγελο φιλί
Jo- anna: Η καρδιά μας πάντα ανοιχτή
Kyriaz: Σε ευχαριστώ για την παρομοίωση
Annamaria: Πολύ με κολακεύεις. Σε ευχαριστώ
Mhxeirotera: Καλησπέρα. Σε ευχαριστώ
Paranoia: Ναι, είναι θύμηση μιας στιγμής. Σε ευχαριστώ
Chalex: Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Ioeu: Οι Αόριστοι… Δεν τους είχα προσέξει!...; Πέμπτη, Μαρτίου 08, 2007
ioeu είπε...: μα πώς αλλιώς, Τάσο, να αποδώσεις τη στιγμή?...
μόνο που εσύ την βάφτισες μες στη διάρκεια...; Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2007
Orelia είπε...: Τασο,
καλησπερα!
ειδα πως γυρισες απο τη βεραντα σου (αν ειχες παει κι αυτο το Σαββατοκυριακο!)
σου τεινω την σκυταλη σε νεο παινιδι της μπλογκογειτονιας
δες κι αν εχεις κεφι, περιμενω..! :))

καλη αυριανη, συναδελφε!; Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007
david santos είπε...: Hello!
This work is very good, thank you
have nice wkend; Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007
annamaria είπε...: Δεν κολακεύω απλά αυτό μου βγάζουν οι λέξεις που διαβάζω!!
Σας περιμένει μια πρόσκληση (δεύτερη από όσο είδα) .
Αν δεν ……….. απλά αγνοήστε την!!
Καλή εβδομάδα!; Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007
Serenity είπε...: Υπέροχο! :); Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007
Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...: Orelia: Καλησπέρα
Πήρα τη σκυτάλη , σε ευχαριστώ.
Annamaria: Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την πρόσκληση.
Συμμετέχω με τις λέξεις της πρόσκλησης που προηγήθηκε.
Serenity: Σε ευχαριστώ, θα τα ξαναπούμε.; Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007
Στέλλα είπε...: Ένα τελευταίο σχόλιο για το ποίημα αυτό. Δεν βλέπω τον τίτλο του τώρα, μα όταν γράψω το σχόλιο θα καταλάβεις ποιο εννοώ. Αυτό το ποίημα μου φέρνει στο μυαλό το παρακάτω όνειρο: βούτηξα στο βυθό μιας θάλασσας. ήταν γεμάτος κόκκινες πέτρες, λειασμένες, με λεπτά λευκά νερά πάνω τους. το νερό ήταν διαυγές, ολοκάθαρο, και μπορούσα να ανασάνω το οξυγόνο του. κολυμπούσα άνετα, σα να βρισκόμουν στο στοιχείο μου, κι έψαχνα κάτι που λεγόταν Ελλάδα:ήταν μια παλιά καμέα, δώρο μιας ξεπεσμένης αριστοκράτισσας θείας, κι έψαχνα, έψαχνα για να τη βρω ανάμεσα στα κόκκινα βότσαλα. Έπειτα, αναλήφθηκα σε ουρανούς που η ατμόσφαιρά τους ήταν ακόμα πιο καθαρή, έμοιαζε να ανασαίνω τον πιο καθαρό αέρα που υπάρχει παντού. Αιωρούμουν με απόλαυση και ανάσαινα τον κρυστάλλινο αέρα, που τον απολάμβανα ακόμα περισσότερο από τη διαύγεια της θάλασσας. Το ποίημά σου μου θύμισε αυτό το όνειρο. Την καμέα δυστυχώς δεν τη βρήκα. Όμως απόλαυσα μια αίσθηση που θα με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή και θα ξέρω ότι υπάρχει και μια άλλη 'Ελλάδα', πιο προσωπική. Εύχομαι καλές γιορτές! Στέλλα; Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007
Ανώνυμος είπε...: πολυ ομορφο τασο....; Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2008