Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ



Με προβληματίζει η δυνατότητα να γράψει κανείς μοντέρνους στίχους ακολουθώντας την παραδοσιακή μορφή με μέτρο και ρίμα
Μια τέτοια προσπάθεια είναι το παρακάτω σονέτο

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ


Φόρος αγάπης στο παλιό σονέτο
και στου μικρού μας μυστικού το βάθος
το ρίγος των γυμνών κορμιών το πάθος
μαζί μου σιγανά τραγούδησε το

Με κόκκινο γαρίφαλο στο πέτο
κυκλοφορώ μες στο υπόγειο τρένο
μόνος μέσα στο πλήθος και προσμένω
Στραβά φοράει ο σταθμάρχης το κασκέτο

Φθινόπωρο, τα φρούτα ωριμάζουν
Στη λίμνη οι βάτραχοι κοάζουν
Κυλάει το ποτάμι τα νερά του

Ήρεμο μούχρωμα τούτο το δείλι
Έλα σιμά να σμίξουμε τα χείλη
στην ανηφόρα του αργού θανάτου

5 σχόλια:

l'esprit de l'escalier είπε...

Kαλέ, το δικό σου σονέτο κι αν είναι μούρλια! Καλημέρα!

Χαρυβδιςς είπε...

πολυ καλο
την καλημερα μου

Katerina ante portas είπε...

Καλή συνέχεια, με παραδοσιακά μέτρα και μοντέρνα έκφραση, με ρίμα ή αφαίρεση, αρκεί να ποιείς!

Ανώνυμος είπε...

φίλε μου,
χαίρoμαι που τα καταφέρνεις μια χαρά κι εσύ.
Δύσκολο κι απαιτητικό είδος ποιήματος το σονέτο...

Όσο για μένα,με πήραν οι τελευταίοι μου στίχοι μαζί τους.Είπαμε: "Μες στη βροχή σκορπίσανε...." οι άτιμοι.Κι άντε να τους ψάχνεις.

Να 'σαι καλά...

kyriaz

george.pirgaris είπε...

Ανταποδίδω την επίσκεψη και σ' ευχαριστώ. Μου άρεσε πολύ το σονέτο σου. Θα επανέλθω...