Κυριακή, Οκτωβρίου 21, 2007

ΜΝΗΜΗ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΙΕΝ



Κάθε πέπλο που έβγαζε
Ξαλάφρωνε από μία ενοχή
Κι ανέβαινε λίγα σκαλιά
Στην επουράνια σκάλα
Βγάζοντας το τελευταίο πέπλο
Πέταξε την τελευταία ενοχή
Κι έτσι γυμνή κι ανάερη
Έφτασε στον έβδομο ουρανό
Εκεί συναντηθήκαμε
Το αίμα της μου πρόσφερε
Βατόμουρα με στάλες πρωινής δροσιάς
Μέλι και κόκκινο κρασί
Μέθυσε η στιγμή
Κι έγινε μνήμη


20 σχόλια:

Orelia είπε...

στην υγεια των μεθυσμενων στιγμων Τασο..!

καλη βδοαμδα ναχεις σου ευχομαι

ioeu είπε...

απογειώνεσαι, φίλε...
εύχομαι το νυν να γίνεται αιέν...

Θ. Βοριάς είπε...

Σ'ευχαριστώ Τάσο για το όμορφο ποίημα σου!

Καπετάνισσα είπε...

Συλλέγω μέλι και νέκταρ θεών κι αίμα εραστών από τη γραφή σου.
Να γίνει αθάνατη η μνήμη, να τρέφει πάντα τη ψυχή.

Natalia είπε...

Δεν ξέρω τι λες εσύ, όμως εγώ βλέπω ότι όχι μόνο δεν εξαντλείσαι αλλά κάθε φορά και καλύτερος

μέθυσε η στιγμή κι έγινε μνήμη...

πού το σκέφτηκες?

καλησπέρα

Hliaxtida είπε...

Το αίμα της μου πρόσφερε
Βατόμουρα με στάλες πρωινής δροσιάς
Μέλι και κόκκινο κρασί
Μέθυσε η στιγμή
Κι έγινε μνήμη..

To κρατώ αυτο..
Καλη σου μερα ...

just me είπε...

Πρέπει να γράψω κάτι; Με ποια λόγια επαινούν οι απλοί άνθρωποι τα λόγια των ποιητών;
Τα σέβη μου, καλή σου μέρα!

Unknown είπε...

Αγαπητέ μου Τάσο τα πέπλα φεύγουν από πάνω μας οι ενοχές πάντα μένουν , μόνο που μερικές φορές μπορούμε να τις πασπαλίζουμε με μέλι και γλυκό κρασί, είναι πιο εύκολο έτσι να τις κατανοήσουμε και να τις αντέχουμε . Τη καλημέρα και την εκτίμησή μου

aqua είπε...

Ετσι να'ναι πάντα οι μνήμες1
Από μεθυσμένες στιγμές /
Πολύ όμορφο Τάσο!

Aντώνης είπε...

Ένα ένα τα πέπλα της έβγαλε και σου παραδινόταν.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μεθυσμένες από έρωτα στιγμές... οι ωραιότερες μνήμες!!!

Καλή σου μέρα ΄Αρχοντα,

Η Κυρά των Γλάρων

christina είπε...

"Το αίμα της μου πρόσφερε
Βατόμουρα με στάλες πρωινής δροσιάς
Μέλι και κόκκινο κρασί
Μέθυσε η στιγμή
Κι έγινε μνήμη"

Τόσο ζωντανοί στίχοι που ξυπνούν και τις 5 μου αισθήσεις καθώς τους διαβάζω!

aqua είπε...

Σκέφτηκα πως θα 'θελες να το δείς
http://aqua-gallery.blogspot.com/2007/10/blog-post_30.html
Καλό σου Ξημέρωμα !

Ανώνυμος είπε...

Μυσταγωγία θαρρώ,
σαν ακρόαμα που προκαλεί έκσταση, πνευματική ανάταση...
για να μην χάνεται ποτέ η μνήμη σε λήθη!!

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ είπε...

Μακάρι να'ταν τόσο όμορφες και γλυκές οι μνήμες-στιγμές μας, σαν τον στίχο σου φίλε Τάσο..
Την καλημέρα μου..

Mh Xeirotera είπε...

Ti na po, o,ti ki an po tha htan ligo.

Thelo na po kati gia ta vatomoura alla den mporo na to kathoriso...

Kalhmera :)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Ξένε μου,

Όπου πας και περπατάς στη γή μας
να πατάς σεμνά και ν¨
αλαφροδιαβαίνεις
τ΄είναι ο τόπος μας αιματοποτισμένος,
κάθε δρασκελιά κι από νας σκοτωμένος,
ένας σύντροφος που΄πεσε πολεμώντας
για το Δίκιο μας και για τη Λευτεριά μας
Β. Ρώτας

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

"Μέθυσε η στιγμή
Κι έγινε μνήμη"...

Nα μεθάς και να θυμάσαι... νυν και αιέν...


Την καλημέρα μου, Τάσο.


Βολκώφ