Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

ΚΑΛΕΣΜΑ

Γλυφή η θλίψη της ζωής μου όλης
Σ΄ ένα βαθύ λυγμό συγκεντρωμένη
Σκορπίζεται χιλιοκομματιασμένη
Στο θόρυβο και τη βουή της πόλης

Οι χτύποι της καρδιάς τυμπάνων ήχοι
Και μουσική γλυκόλαλης φλογέρας
Που πήρε πέρα κι έφερε ο αέρας
Μακριά από τα τσιμεντένια τείχη

Δεν είμαι ΄γω το δυνατό λιοντάρι
Με νύχια σουβλερά και πλούσια χαίτη
Περήφανο στης λίμνης τον καθρέφτη

Μ΄ αδύνατα φτερά μικρό σπουργίτι
Σε κυνηγού εμπλέχτηκα το δίχτυ
Ας ήταν κάποιος να έρθει να με πάρει

24 σχόλια:

ioeu είπε...

καμιά φορά και το σπουργίτι γίνεται λιοντάρι, Τάσο, και μάλιστα λιοντάρι που ξέρει να κελαηδάει...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σε κυνηγών μπλεχτήκαΜΕ τα δίχτυα,
ας ήταν κάποιος να 'ρθει να ΜΑΣ πάρει....
-----------
Σιωπείστε φίλοι,
αργός αιθέρων ήχος
Βασανιστικός....

Σφίγγ' η καρδιά
στη λύσσα των ανόμων
Παραδομένη....

(ακούγονται και πάλι πυροσβεστικά αεροπλάνα)

Γλαρένια δάκρυα

Tin Man είπε...

Το κατέχεις.

Ανώνυμος είπε...

Αχ, Τάσο, πράγματι, ένας λυγμός, ένας κόμπος θλίψης, τελικά ούτε ο κυνηγός δεν το ξεμπλέκει το σπουργίτι, παραμένει εκεί να παλεύει με το δίχτυ και να γράφει σονέττα...

Mh Xeirotera είπε...

Kalhmera...

:)

Ευτυχία είπε...

4
4
3
3...

και φτάσαμε!
καλημέρα και καλώς σας βρήκα!

Θ. Βοριάς είπε...

Καλή σου μέρα!

kyriaz είπε...

Τι να πω,Τάσο...
Μου φαίνεται πως θα διαπρέψεις με τα σονέτα...
Συνέχισέ τα,σε παρακαλώ...

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

ιoeu:
Λιοντάρι….
Και να κελαηδάει…
Δύσκολο μου φαίνεται!
Την καλησπέρα μου Γιάννη

Φυρδην-μιγδην:
Αυτό δεν είναι απλό σχόλιο
Είναι ολόκληρη ανάρτηση…
Κυρά των Γλάρων σε ευχαριστώ

tin man:
Προσπαθώ…
Και μου αρέσει
Την καλησπέρα μου

ανώνυμο:
παλεύει όμως…
κι αυτό είναι κάτι…
Την Καλησπέρα μου και τις ευχαριστίες μου.

mhxeirotera;
Καλησπέρα Κωνσταντίνε

monaliza:
14 στίχοι είναι αρκετοί…
Καλησπέρα Καλώς ήρθες

vorias:
Καλησπέρα Θοδωρή

kyriaz:
Καλησπέρα και σε ευχαριστώ πολύ

just me είπε...

Πάλι τελευταία έρχομαι, γιατί στην καθημερινότητά μου δεν χωρούσε και πολλή ποίηση αυτές τις μέρες (νόμιζα). Έλα που η ποίηση και τα ωραία ποιήματα χωράνε παντού _πάντα.

Aντώνης είπε...

:) χαιρετώ μόνο, τί άλλο να πω...μόνο στο ζώδιο είμαι λιοντάρι, στη ζωή όμως...

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Δεν είμαι ΄γω το δυνατό λιοντάρι
Με νύχια σουβλερά και πλούσια χαίτη
Περήφανο στης λίμνης τον καθρέφτη

Μ΄ αδύνατα φτερά μικρό σπουργίτι
Σε κυνηγού εμπλέχτηκα το δίχτυ
Ας ήταν κάποιος να έρθει να με πάρει


Γεια σου, ωρέ Τάσο!!!!
Αυτά είναι...

Βολκώφ

Ανώνυμος είπε...

Με των αδυνάτων τα φτερά ντύνομαι, κι αν βαθύς λυγμός φλογέρας απόηχος γίνει... αντίλλαλος άκρατος στης λίμνης την όχθη, επαναληφθής - τείχη- καταρρίπτει.
Δεν στέκεις σπουργίτι άδύναμο... με λόγια γραφής σθεναρά- το δυνατό λιοντάρι-φοβίζουν-.
Τη χαίτη ντύθηκες, σώμα δεύτερο, ασπίδα, το δύχτι ξεγελά, τα νύχια σπάει, και μέτοικος στέκεσαι στις γραφές των λόγων σου.
Ω!! γλυκόλαλοι κτύποι της καρδιάς, γλυκόλαλο αηδόνι τραγούδησε...
Με εκτίμηση.
Καλό σου καλοκαίρι.

Ανώνυμος είπε...

Μ΄ αδύνατα φτερά μικρό σπουργίτι
Σε κυνηγού εμπλέχτηκα το δίχτυ
Ας ήταν κάποιος να έρθει να με πάρει
Αγαπητέ μου ποιητή τα σονέτα σου εκπληκτικά . Επέμπουν τόσο λυρισμό και συν-αισθημα , νιώθεις ότι βρίσκεσαι εκεί

david santos είπε...

I love this poem, thank you


ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΚΡΟΣ

MARIA ANDREADELLI είπε...

Παρότι θλίψη είσαι βαθιά
καρδιά μου ήχους συνδυάζεις
σπουργίτι και λιοντάρι μοιάζεις
οι χτύποι ακούγονται μακριά…

Καλημέρα!

Καπετάνισσα είπε...

Χάδι για τα θηρία,
χάδι και για τα γοργοφτέρουγα πουλιά.
Ψυχή πάλλει ολόγυρα.
Και μέσα, αντιμάχονται τ' ασπρόμαυρα.

Ανοιχτάδες στους ουρανούς σου.
(Κάλλιο ν' απογειώνεσαι, παρά να βρυχάσαι)

Natalia είπε...

Το διάβασα καμια εικοσαριά φορές.
Και κάθε φορά έπαιρνα και κάτι ακόμα...

Το τύπωσα και το έβαλα στο γραφείο μου
Για να πετάω πού και πού...
Γεια

Cinestef είπε...

Υπέροχο!

Σ'ευχαριστώ, Τάσο...

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Just me:
Δίκιο έχεις. Η ποίηση χωράει παντού.
Δεν είναι μόνο λέξεις, είναι και τρόπος ζωής.
Την Καλημέρα μου

Αντώνης:
Στη ζωή είσαι ένας ευαίσθητος …στρατιώτης
Την Καλημέρα μου

Θεοδόσης Βολκώφ:
Ωρέ Θεοδόση, αντιχαιρετώ σε!

Mist:
Δεν σχολιάζεις μόνο, γράφεις ολόκληρο ποίημα.
Σε ευχαριστώ

Κλειώ Νικολάου:
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Την Καλημέρα μου

David santos:
Καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ

Poetic sin:
Σε ευχαριστώ πολύ
Την Καλημέρα μου

Καπετάνισσα:
Με συγκινούν τα τρυφερά σου λόγια
Την Καλημέρα μου

Natalia:
Μεγάλη τιμή για μένα!
Προκύπτει, μάλλον, από τη συμπάθεια που και εγώ τρέφω για σένα
Την Καλημέρα μου

Cinestef:
Σε ευχαριστώ πολύ.
- Δεν κατάφερα να διαβάσω το δικό σου blog –
Την Καλημέρα μου

Ιωαννα είπε...

σταματω στο γλυφη ...
και στο σπουργιτι

και σ ολο ...

Απαιδιοδοξο-αισιοδοξο
Γλυκο και πικρο
Ασππο μαυρο ..

Σε τοσο λιγο ...και για τοσα πολλα .


Απο μενα μια καλημερα φως

Ιωαννα

Weaver είπε...

Σπουργίτι και σεις, καλέ μου Καραμήτσο;

Emilly είπε...

Αγαπητέ κ. Καραμήτσο
Συγχαρητήρια όχι μόνο για το τελευταίο ποίημα αλλά και για όλη την προσπάθεια. Ολόθερμες ευχές για καλή συνέχεια σ’ αυτό που κάνετε και που είναι όμορφο και αξιόλογο.
Είπα να κάνω και εγώ μια δοκιμή σ’ αυτό το χώρο.
Θα ήθελα ένα σχόλιο, μια γνώμη πάνω σ’ ένα «ερώτημα γνωριμίας» που διατυπώνω στο blog που αποφάσισα – μετά από αρκετό καιρό, λόγω έλλειψης χρόνου – να βάλω σε ενέργεια. Αν έχετε βέβαια την καλοσύνη και τη διάθεση. Τα δικά μου ενδιαφέροντα αφορούν την Τέχνη γενικότερα και κυρίως την ελληνική.

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Jo-anna:
Καλημέρα, και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια

Weaver:
Σπουργίτι, βέβαια και μάλλον από ανάγκη, όχι από επιλογή.
Την Καλημέρα μου.

Emilly:
Καλώς ήρθες στην παρέα μας.
Καλή συνέχεια και καλό κουράγιο.
Θα τα ξαναπούμε, από Σεπτέμβριο πάλι, γιατί τώρα, εύχομαι σε σένα και σε όλους τους φίλους:
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.