Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006

ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ


ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ


Αναζητάω έναν κόρφο
Να γύρω το κεφάλι
Και ένα χέρι
Να μου χαϊδέψει τα μαλλιά
Η στιγμή που το βρίσκω
Διαστέλλεται κι απλώνεται στο σύμπαν
Γεμίζει τον ατέρμονα τετραδιάστατο χωρόχρονο
Και τότε γεννιέται ένα αστέρι
Έτσι δημιουργήθηκε
Ο δικός μου κόσμος

20 σχόλια:

Mh Xeirotera είπε...

Mia "idiotikh" kosmogonia me syllogikes proektaseis :) Poly omorfo poihma...

Κασσιανός είπε...

Όντως, φίλε Τάσο, κάπως έτσι δημιιουργούνται οι κόσμοι μας.
Με ένα small bang για τον καθένα.

Το big bang είναι το σύνολο. Είναι ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας.

marilia είπε...

Ευτυχώς διαστέλλεται γλυκά και η μπλογκόσφαιρα και η ομορφιά της μας τυλίγει! :)

Ανώνυμος είπε...

΄Αστρο μακρινό
στ' όνειρό μου απόψε
κίνησα να 'ρθώ

Να σε χαϊδέψω
γλυκά να σε φιλήσω
κι' ας μην ξυπνήσω

(Υ.Γ. Μη γελάσεις, δυο μέρες το πάλεψα το χαϊκού)

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

mhxeirotera Γράφοντας κάτι θέλουμε να έχει προεκτάσεις και σε άλλους.
Αν τα καταφέρνουμε είναι άλλο θέμα.

Κασσιανέ Η θεωρία του Big Bang δεν μου πάει, δεν έχω δυνατότητες να την αξιολογήσω, απλώς δεν μου ταιριάζει.
Πάντως συμφωνώ με αυτά που μου γράφεις

marilia Αυτά που βρίσκω στην μλογκόσφαιρα είναι πολύ πιο όμορφα από όσο τα φανταζόμουν όταν ξεκινούσα, πριν δυο μήνες, το ταξίδι

Κρινιώ Δυο χαι-κου με ενιαιο περιεχόμενο
Υπέροχο

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Ένα κόσμος που δημιουργείται έτσι - και πώς αλλιώς άραγε δημιουργούνται οι κόσμοι? - έχει μέσα του κάτι το αθάνατο...
Τάσο, την καλησπέρα μου...


Βολκώφ

teiresias είπε...

Έτσι δημιουργείται και το ποίημα!
Καλό σου βράδυ...

ioeu είπε...

Κάθε στιγμή, φίλε Τάσο, γεννιέται κι αρχίζει να διαστέλλεται στο σύμπαν. Έτσι κι η στιγμή που συλλαμβάνεις την ποιητική ιδέα, η στιγμή που διαβάζεις το ποίημα, η στιγμή που το μοιράζεσαι... Τόσα αστέρια, ένα σύμπαν ολόκληρο που ταξιδεύουμε κι εμείς μαζί του. Ως την αιωνιότητα.

(Κι αυτή η στιγμή που γράφω, κι η δική σου, που διαβάζεις, τέτοια μικρά αστέρια είναι. Λάμπουν. Τα βλέπεις? Ερήμην των κριτών...)

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Πρώτη φορά νοιώθω τόσο έντονη τη συγκίνηση να μοιράζομαι κάποιους στίχους μου.
Θεοδόση
Τeiresias
Γιάννη
Την καλησπέρα μου

Socrates Xenos είπε...

"Τρυφερός
τρυφερός
ως το πρώτο ξεμύτισμα βλαστός
άφοβα της άνοιξης
ωριμάζεις ξύλο πάθους

έλα
εμβές
με την πυξίδα τ` ουρανού
σε σύννεφα ισχυρούς βαστάζους
χωράει πολλά ύψη η τέλεια αναχώρηση..."

καλώς ήρθες
στον κόσμο της πιρόγας

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Σωκράτη
Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα
Χαίρομαι που σας βρήκα

Xνούδι είπε...

Κι απ την ανάποδη φοριέται η φαντασία και σε όλα της τα μεγέθη. Γι αυτό και τόση ομορφιά στις λέξεις.
Τις καλησπέρες μου και χαίρομαι που ήρθες, γιατί έτσι σε βρήκα...

Y. K. είπε...

ομορφο, συγκινητικο..
καλo βραδυ :)

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Χνούδι
alicia
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη
Καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα και τα υπόλοιπα.. το Λάθος υπέροχο επίσης.
Τη ποίηση πάντα τη θεωρούσα ότι είναι το τραγούδι της ψυχής. Δεν ξέρω να "τραγουδάω" όπως εσύ, αλλά μ'αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις.
Σ'ευχαριστώ που πέρασες και από μένα. Καλημέρα Τάσο!

Δεν μπορώ να σου αφήσω σχόλιο ως Desposini Savio. Με μπλοκάρει μάλλον το Beta που έχεις.
Είμαι η Δεσποσύνη λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

κοσμολογια!

ενα απο τα τρια που 'δενουν' το Συμπαν!
ακολουθησα τα ιχνη που αφησες στο άλλο μου ..τσαντηρι :) και βρεθηκα στον χωρο σου
ομορφος χωρος
σε ευχαριστω για το περασμα σου και απο τον δικο μου

* προσπαθησα κι εγω το πρωι να αφησω εδω σχολιο αλλά δεν μπορουσα!

* και τωρα δεν μου επιτρεπει!!!

με εκπληξη χαιρετα η τσιγγανα :))

orelia

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

Δεσποσύνη, καλησπέρα
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια. Δεν ξέρω τι φταίει και δεν μπόρεσες να αφήσεις σχόλιο με το όνομά σου. Από υπολογιστές ξέρω τα στοιχειώδη - Όταν βρεθώ στα δύσκολα με ξελασπώνει ο γιος μου

orelia
Εγώ σε ευχαριστώ
Γι αυτά που ακτινοβολείς
και γι αυτά που μας προσφέρεις
Καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Γενιέται το δικό μς αστέρι φίλε Τάσο.Το αστέρι του εκάστοτε συμπλέγματος.

Ο δικός μας κόσμος όπως έγραψες.

Πολύ όμορφο.

Καλώς σε βρήκα

new-asteroid είπε...

Ωστόσο, κ. Καραμήτσο, μη μου πείτε πως, μερικές φορές κι ειδικά σ' ώρες εσωτερικής μοναξιάς, δεν νοιώθετε ότι η ποίηση μπορεί να γίνει αυτός ο "κόρφος"... Γεννιούνται τότε αστέρια, δημιουργούνται κόσμοι!..
Προσωπική κοσμολογία, που μπορεί να διασταλεί και να αφορά κι άλλους... η Ποίηση!..

aster-oid.blogspot.com

Τάσος Ν. Καραμήτσος είπε...

aster-oid Συμφωνώ. Η ποίηση είναι ένας ζεστός κόρφος