ΑΝΑΘΡΩΣΚΕΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ

Έκείνη που έπλασα
αέρινη και ιδανική
στέκεται μπροστά μου
έτοιμη να πληρώσει τα κενά μου
τώρα που πιότερο έχω ανάγκη την ολοκλήρωση

Κι εσύ επίσης
μάτια καστανά σαρκώδη χείλη
δειλά μα υπερήφανα
αντικριστά της στέκεσαι
σε θέση πλεονεκτική

Αδέξια πασχίζω να σας ταυτίσω
και να περάσω από  το όνειρο
λίγα κομμάτια στην πραγματικότητα

Και η πραγματικότητα
αγέροχη έρχεται
και μας πετάει στο πεζοδρόμιο
μαζί με τα άλλα πεσμένα φύλλα του φθινόπωρου.

29 - 8 - 2005
β΄ γραφή Ιούλιος 2014