Το μυστικό

Μισόκλειστα μάτια

στραμμένα στο έδαφος

κλίση μικρή του κεφαλιού

με φωτοστέφανο σαν Παναγιά

Στο διάφανο δέρμα ζωγραφισμένες

πίκρες παλιές και τα καινούργια όνειρα

Δάκρυ γλυφό

λαμπύριζε στο μάγουλο

Με τα χείλη το στέγνωσα

Την ώρα εκείνου του φιλιού

ανοίξανε οι ουρανοί

τα αστέρια σκόρπισαν στη γη

Σε μια γωνιά του παραδείσου

το μυστικό μας κρύψαμε

να μην το μάθουν βέβηλοι

και το μολύνουν

ΚΑΛΕΣΜΑ

     

Έλα μαζί να γράψουμε ένα ποίημα
Χωίς λόγια
Μόνο με τρυφερές χειρονομίες
και χάδια

Με κάθε ρούχο σου που θα βγάζω
θα ανοίγει μια πόρτα
να μπω στην ψυχή σου
κι ένα παράθυρο
να δούμε τον ουρανό

Τρέχουν τα ακροδάχτυλα
στ΄ αυλάκια του γυμνού κορμιού
κι ένα ρυάκι δροσερό
ποτίζει τις αισθήσεις

Μικρά σκιρτύματα θα ανακαλούν
τις ηδονές που δε χορτάσαμε
και τα μεγάλα όνειρα
που χτίσαμε στην άμμο

Θυμάσαι την ελιά που φυτέψαμε;
Μεγάλωσε
και στον κορμό της γράψαμε το όνομά μας.
Κάποιοι θα έρθουν να κάτσουν στη σκιά της
Γλυκό σκοπό
θα παίζουν με ένα φλάουτο
κι εμείς θα αναγαλλιάζουμε.

Κανείς δεν θα  διαβάσει
τούτο το ποίημα
Μα θα είναι το ωραιότερο
που γράψαμε μαζί.