ΠΕΡΟΥΛΙΑ
Ήσυχο το ακρογιάλι
Άσπρα βότσαλα βρεγμένα
Έχεις τα μαλλιά λυμένα
και μια χτένα στο κεφάλι
Με τη θύμηση σου πάλι
ξαναζώ τα περασμένα
και σε σφίγγω παθιασμένα
στη θερμή μου την αγκάλη
Έχει ο ήλιος σταματήσει
Μια στιγμή ονειρεμένη
λίγο πριν ο ήλιος δύσει
Κόκκινη κλωστή δεμένη
Σε ωραία παραμύθια
κρύβω την πικρή αλήθεια
Στην παραλία Περούλια των Κόμπων Μεσσηνίας
Ιανουάριος 2011
6 σχόλια:
Η ζεστασιά του Καλοκαιριού στη μέση του Χειμώνα.
Μη χάνεσαι... ;)
Πολύ γλυκό Τάσο.
Κόκκινη κλωστή...
Ποιά χείλη ψεύτικα
την έχουν κόψει;
Κόκκινη κλωστή δεμένη... κι' η ανάσα ήταν κομμένη μιας και έλειψες πολύ
Κρίνα γύρισα να κόψω απ' την όμορφη αυλή
τη ματιά να ακουμπήσω στην πανέμορφη ακτή
(δεν κόβεται η κακή μου συνήθεια της ...στιχοπλοκής)
Χαίρομαι που είσαι και πάλι εδώ κονά μας,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πολύ καλό σονέτο.
Ομορφο. Καλησπέρα.
Δημοσίευση σχολίου