Κατάθεση ψυχής

Αυτές τις μέρες διάβασα - και ξαναδιάβασα – την ποιητική συλλογή ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ του Θεοδόση Βολκώφ.
Μου άρεσε και την παρουσιάζω.
Το Θεοδόση Βολκώφ τον γνώρισα μέσα από το blog του, από τα λίγα σχόλια που έχουμε ανταλλάξει και από κάποια άλλα ίχνη του στο διαδύκτιο.
Δεν τον γνωρίζω προσωπικά.
Αν, κατά τύχη, διασταυρωνόμαστε , δεν θα ανταλλάσσαμε καλημέρα γιατί δεν γνωριζόμαστε.
Η συλλογή αποτελείται από 32 ενότητες, χωρίς τίτλους, αριθμημένες με λατινικούς αριθμούς.
Τονισμένες με το πολυτονικό σύστημα που εγώ δεν το θεωρώ απαραίτητο.
Με στίχους δεκαπεντασύλλαβους - στο μεγαλύτερο μέρος - τετράστιχες στροφές και πολύ δυνατή ρίμα, ζωντανεύει την ελληνική μυθολογία και τραγουδάει τα δικά του πάθη, τους καημούς και τους έρωτες του.
Η Κόρη του τίτλου είναι βέβαια η Περσεφόνη, η κόρη της θεάς Δήμητρας.
Μη νομίζετε πως το περιεχόμενο είναι ξεπερασμένο. Έχει όλες τις αρετές της σύγχρονης ποίησης.
Στην ενότητα IV και κάποιες ακόμη, ο δεκαπεντασύλλαβος γίνεται οκτασύλλαβος - και επτασύλλαβος – και και έτσι σπάει η μονοτονία της μορφής.
Στην ενότητα XXXI κυριαρχούν οι τελείες. Σχεδόν κάθε λέξη και πρόταση.
Σαν πυροβολισμοί πέφτουν οι στίχοι.. Και εδώ δεκαπεντασύλλαβοι με ομοιοκαταληξία.
Παραθέτω την ενότητα XI
Τη διάλεξα γιατί είναι μικρή, παρ΄ όλο που δεν ακολουθεί τον δεκαπεντασύλλαβο.

XI
Γλυκιά πνοή που με τυλίγεις
ποια είσαι;
Μια θεία στην αγκαλιά σου
γνωρίζω αταραξία.

-Θνητέ, μες στα όνειρά σου
δε μ΄ ένιωσες; Σου μίλησα,
σε χάιδεψα, σε φίλησα
κι ακούμπησα το στήθος σου
με τα φιλιά τα κρύα.
Θνητέ, δες με στο βύθος σου
και δες με τώρα ολόκληρη,
με λένε «Ανυπαρξία»

Ο Θεοδόσης Βολκώφ είναι νέος , στα χρόνια, - αν δεν κάνω λάθος- και το μέλλον του ανήκει.